Droga przez Stryn ...

Czas gonił, więc jedziemy z powrotem. Łatwo powiedzieć, ale trudniej wykonać. Pod górę jakoś łatwiej. Ale cóż – skrzynia biegów w tryb manualny i do dołu. Dobrze, że Małgosia zdecydowała się nakręcić tę drogę przy pomocy kamery i zajęła się filmowaniem, bo ekstremalna jazda po wąskich skalnych serpentynach, wśród innych, nie koniecznie wprawnych użytkowników drogi, była nie lada wyzwaniem. Widoki rekompensowały ucisk siedzącej na ramieniu duszy.

Zostawiamy po prawej stronie drogę do Geiranger i jedziemy dalej drogą 15 na Stryn. Coraz dłuższe tunele nie robiły na nas już wrażenia, ale widoki (słowo, które pojawia się często w opisie, ale bez niego nie byłoby o czym pisać) cały czas na najwyższym poziomie emocji. Przejechaliśmy raptem kolejne 30 km i już „musieliśmy” się zatrzymać. W czasie zjazdu kolejnymi serpentynami wrażenia uciekały za szybko. Jadąc dalej wzdłuż jeziora Strynevatnet mijamy Jostedalsbreen Nasjonalparksenter – Centrum turystyczne lodowca Jostedal. Lodowiec mamy w planie kolejnego dnia, więc zostawiamy je bez żalu. Stryn, miejscowość turystyczna, pełna ludzi, samochodów i kolorowych reklam nie robi na nas dobrego wrażenia po raczej nieskażonych ludzką działalnością przejechanych kilometrach. Szybko tankujemy benzynę (13,88 NOK/l) i zmieniając plany, postanawiamy obiad zjeść gdzieś dalej. Szosa 60 wije się wzdłuż brzegu Faleidfjord (odnogi Nordfjord) przez kolejne turystyczno-wypoczynkowe miasteczka. Na szczęście dość niespodziewanie odbija od wody i ostro w górę (kolejne serpentyny) dociera do grzbietu góry, gdzie odnajdujemy nietypowy, bo wybudowany w nowoczesnym stylu hotelik i restaurację (Karistova Hotell – http://www.karistova.no/). Widok z okien od stolika znakomicie przyprawia nam podane dania miejscowej kuchni.

Zdjęcia (3)

Komentarze (0)