Wioska kóz

W błogich nastrojach ruszyliśmy dalej drogą E16, która niestety zapełniła się innymi pojazdami, wśród których najwięcej ciężarówek i autokarów zasadniczo zwalniających i tak niezbyt szybką jazdę (przypominam, że w Norwegi obowiązuje zasadniczo ograniczenie do 80 km/h). O wpół do siódmej po raz drugi tego dnia pokonaliśmy Lærdalstunnelen. Mijając Flåm przypomnieliśmy sobie o leżącym trochę na uboczu Undredal, w którym, o czym czytaliśmy wcześniej, jest najmniejszy stavkirke, mieszczący tylko kilkanaście osób. Zaraz po kolejnym tunelu, odbiliśmy w prawo w drogę 601 szerokości co najwyżej jednego osobowego samochodu. Poprzez zieloną dolinę pełną łąk i pastwisk dotarliśmy do celu. Widziane tym razem z brzegu, Undredal potwierdziło swoje przywiązanie do hodowli owiec i kóz. Poza stadami pasącymi się w okolicy w centrum miejscowości znajduje się brązowy pomnik kozy wystawiony przez wdzięcznych mieszkańców. Drogowskazy do kościółka były dość mylące, więc nawet się nie spostrzegliśmy, jak przeszliśmy przez przydomowy sad jakiegoś autochtona. Ciekawy budyneczek z pomalowanymi na biało drewnianymi ścianami, pochodzący z roku 1147, niestety był o tej porze (19:30) zamknięty, ale nie żałowaliśmy już tego, bo po intensywnym, zwłaszcza w spacery, dniu mieliśmy ochotę jak najszybciej wracać do naszego domku nad fiordem. Jeszcze kilka ujęć fascynujących widoków na fiord i już prosto do Gudvangen.

Zdjęcia (4)

Komentarze (0)