Kolejny stavkirke

Mimo to nie wróciliśmy do domu najkrótszą i najprostszą drogą. W Øvre Årdal skręciliśmy w prawo w drogę 53, która powiodła nas w górę, dziką i skalistą kotliną Tyedalen. Wysokogórski krajobraz, będący odbiciem zostawianych z lewej strony najwyższych w Norwegii gór Jotunheimen, urzekał oczy. Rozrzucone w dalekiej perspektywie samotne turystyczne chatki z trawiastymi dachami przyciągały myśli o prawie pustelniczym życiu w dzikiej i surowej krainie. Duże przestrzenie urozmaicone polodowcowymi jeziorami, z których największym mijanym było Tyin (ponad 33 km2 ) z żalem zostawiliśmy za sobą i wróciwszy do międzynarodowej E16 skręciliśmy w prawo w kierunku Lærdal. Droga wiodła wzdłuż starego traktu królewskiego Kongevegen łączącego wschodnią i zachodnią Norwegię. Po około 40 kilometrach, przed godziną 17:00 zatrzymaliśmy się na dużym parkingu w pobliżu centrum turystycznego w Borgund Niedaleko znajduje się jedyny stavkirke, który pozostał do naszych czasów w nienaruszonym stanie (Borgund stavkirke).

Całkowicie drewniany kościół zbudowany został około roku 1180. Za 140 NOK kupiliśmy rodzinny bilet i tym razem (w odróżnieniu od Lom) wyjątkowo bez towarzystwa obejrzeliśmy ten wspaniały zabytek norweskiej architektury i od zewnątrz i od środka. Obok starego kościoła znajduje się czynny, murowany kościół, którego architektura nawiązuje do stylu stavkirke, i który jako tło na zdjęciach podkreśla wyjątkowość tego pierwotnego. W centrum turystycznym ciekawa wystawa poświęcona historii Borgund, stavkirke i całej okolicy. Okazało się jednak, że nie samymi wrażeniami człowiek żyje i na widok skromnie, ale smacznie wyglądającego bufetu poczuliśmy ssanie w żołądkach. Szybko skorzystaliśmy z oferty i napełniliśmy puste brzuchy naleśnikami z czekoladą.

Zdjęcia (5)

Komentarze (0)